Toen ik in mijn omgeving voor het eerst vertelde dat ik de halve marathon wilde gaan lopen, zag ik iets in de ogen van mensen. Ken je dat, dat het lijkt alsof mensen aan de binnenkant van hun ogen ook wenkbrauwen hebben zitten en die dan optrekken? Dat dus.
De mensen die al eens zo'n afstand gelopen hadden waren eigenlijk altijd enthousiast. Zij kunnen zich namelijk goed indenken wat dit betekent en zich inleven in het gevoel dat je eraan over houdt wanneer je de finish over bent gegaan.
Voor de personen die deze afstand niet, of nog niet, hebben afgelegd of er überhaupt niet aan hoeven denken om zo'n stuk te moeten lopen, klinkt het bijna alsof ik gek ben geworden. 'Wat ontzettend ver! Is dat wel gezond? Moet je dat nou wel doen, zo'n lange afstand?'
De Wet Van De Relativiteit
Lange afstand, tja...het is maar van welke kant je het bekijkt. Toen ik net begon met lopen was 2 km al ver. M'n tong sleepte na 500m al op de grond. Nu draai ik mijn hand niet meer om voor 5 km en 7 km begint ook lekker te voelen.
De afstand is alleen lang in relatie tot de afstanden die je kent. Wanneer je geen idee hebt van 5 kilometer, dan is 10 km al helemaal ver, laat staan een halve of een hele marathon.
Alle afstanden zijn alleen lang of kort wanneer je ze gaat vergelijk met een langere of kortere afstand.
We kijken naar drie stippen, die we kunnen labelen als 'A', 'B' en 'C'. Stip 'A' is de kleinste stip en 'C' is de grootste. Wanneer je stip 'B' vergelijkt met stip 'A' kun je niet anders concluderen dat 'B' groter is dan 'A'. Wanneer je echter stip 'B' vergelijkt met stip 'C', dan is 'B' maar een kleintje.
De waarheid is eigenlijk dat 'B' niet klein óf groot is. Het IS alleen maar. We maken van 'B' wat we ervan maken door te werken met deze wet.
Alles in het leven IS simpelweg gewoon. Wij maken dingen groot of klein, lang of kort, warm of koud, droog of nat, negatief of positief door het te vergelijken met iets anders.
Het feit dat ik dit nu opschrijf maakt dat ik in gedachten al denk: 'ja, dit is een schot voor open doel. Natuurlijk weet iedereen dit! Natuurlijk kan iemand anders dit veel beter uitleggen dan ik. Wie ben ik om dit te gaan publiceren?' Maar ook dat is weer het vergelijken met het niveau waar een ander zou kunnen zijn in relatie tot waar ikzelf ben.
Er zijn echter ook enorm veel mensen die wat aan kunnen hebben om hun zelfvertrouwen en zelfbeeld mee op te vijzelen.
Wat ik vaak bij coachings aangeef, wanneer iemand 'bang' is om naar buiten te treden met zijn of haar kennis, is dat jouw niveau van kennis altijd nog hoger is dan het grootste gros van de bevolking die jij wilt aanspreken.
Wil jij jezelf profileren als zangdocent? Jij weet meer dan 80% van de mensen die wat willen leren op het gebied van zingen.
Wil jij pianoles gaan geven? Jij weet en kunt meer dan 80% van de mensen die willen leren spelen.
Treed dan naar buiten met je kennis en vaardigheden en wees niet bang om negatieve feedback te krijgen. Deze IS namelijk niet negatief, jij maakt 'm negatief door dit af te zetten tegenover wat je eigenlijk zou WILLEN horen.
Ga bloggen, maak video's (net zoals ik nu doe), 'faal' enorm en hou altijd in gedachten: 'Slechter dan dit wordt het niet!'. Elke keer wanneer je iets nieuws produceert doe je het een paar procent beter dan de laatste keer. Op die manier groei je exponentieel en dat kan heel rap gaan.
Tot slot
Het leuke is dat wanneer ik dan zeg dat ik ook nog een keer een hele marathon wil gaan lopen, de meeste halve marathonners me ook glazig aankijken. 'Oef, dat is wel erg ver, hoor'.
Die halve marathon ga ik uitlopen. Het lijkt nu nog een enorme opgave voor mezelf, maar wanneer ik doorbikkel en de eindstreep letterlijk in mijn hoofd hou gaat het helemaal goed komen.
Er staan in mijn schema nog een paar flinke 10 km's te wachten om mijn grenzen weer verder te gaan verleggen. Ik kan niet wachten! En dan uiteindelijk ga ik voor die volledige marathon, die in mijn hoofd zo groot is, dat ik op dit moment nog niet kan voorstellen dat ik 'm überhaupt uit ga lopen. 
Maak er een mooie dag van. Laat je niet klein houden doordat iemand anders' realiteit er gewoonweg anders uit ziet. Zij vergelijken zich met jou en laten eigenlijk alleen maar zien waar de grenzen liggen in hun perceptie.
Jij bent uniek en bent niet te vergelijken met een ander. En wanneer je je tóch gaat vergelijken, dan weet je ook dat je bezig bent met de Wet van de Relativiteit. Gebruik 'm wijs door deze voor jou te laten werken en niet tegen je. Laat je niet wegzetten, maar weet dat je aan de andere kant van de kritiek ook heel veel mensen méér hiermee helpt.
